يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران " مَسنَــــــــد" نام دارد. مَسند، گليمي است مختص منطقه نَمين و عنبران اردبيل به ابعاد تقريبي 110×170 سانتي متر و مانند انواع گليم بر روي دار بافته مي شود. نقوش مُسنَد معمولاً نقش محراب بوده و به عنوان جانماز به كار مي رود. انواع ديگر مَسنَد با نقوش گوناگون، در بالاي اتاق وويژه مهمانان گسترده مي شود و علت نام گذاري آن نيز يقيناً بدين علت باشد. نقوش مَسنَد تماماً هندسي بوده و نقوش منحني و گردان ندارد. بافت خطوط عمودي، پله اي بوده و تقارن در بافت رعايت مي گردد. از مشخصات مسند، كنتراست شديد رنگها بين زمينه و طرح مي باشد و میتوان گفت نقشهای آن از شیریکی پیچ اقتباس شده است و معمولا ترنجی در وسط آن کمتر دیده میشود و گل متن که کشمیری نام دارد سراسر آن را با تکرار پر نموده است و گلهای دیگری که در این بافته به کار می رود عبارتند از : خارا، گل شاه عباسی، گل گرمایی، جفت گل و یک حاشیه در این گلیم وجود دارد که حاشیه چرخی و دیگری حاشیه وکیلی نام گرفته اند.
مواد اوليه مَسند نخ پنبه اي خودرنگ(يا سفيد) 18/20 سه لا تاب براي تار، و نخ پشمي الوان با نمره 2/5 به عنوان پود مي باشد. مَسنَد در ابعاد 70×90 و 60×90 و 70×100 الي 1×90/1 سانتيمتـــــر نيز توليد مي شود. روش نگهداری آن حفاظت از بيد،رطوبت مداوم، حرارت و آتش، اشعۀ مستقیم و مداوم خورشید، سفید کننده های شیمیایی و اشیای نوک تیز و بُرّنده می باشد و با آب ولرم، و صابون و شوينده هاي معمولي و غير اسيدي قابل شستن می باشد.
پايگاه اطلاع رسانی صنايع دستی و هنرهای سنتی ايران/ تدوين: فاطمه عرفانی/ گروه: بافته هاي داري وزيراندازها /استان: اردبیل(عنبران- نمین)
|