مُعرّق شيشه
مُعرّق شيشه
از قرن دوازدهم ميلادي، مسيحيان جهت تزئين كليساها با الهام از داستانهاي انجيل مقدس، نقوشي را روي شيشه و پنجره هاي كليسا ابداع نمودند
يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران "مُعرّق شيشه" نام دارد. از قرن دوازدهم ميلادي، مسيحيان جهت تزئين كليساها با الهام از داستانهاي انجيل مقدس، نقوشي را روي شيشه و پنجره هاي كليسا ابداع نمودند كه هر قطعه، با توجه به رنگ آن از شيشه جام رنگين بريده شده و توسط ميله هايي از آلياژ سرب، به هم متصل مي نمودند و جهت يك پارچه نمودن محّل اتصال، ميله هاي سُربي را لحيــم كاري مي نمودند. در بعضي ابنيه با اهميت كمتر، نقوش مُلهِم از داستانهاي مذهبي را توسط رنگ هاي شفّاف نقاشي نموده كه به« ويتراي » معروف است.
از دوران صفويان به بعد نيز در ايران، براي تزئين كاخ ها و بناهاي مهّم نوعي معــــــــــرق شيشه به كار مي بردند كه نقوش آن كاملاً هندسي بوده و به جاي ميله هاي فلزي، از چهارچوب(از جنس چوب) استفاده مي نمودند، كه اين قسمت كار قواره بُري يا پارچه بُري ناميده مي شود. امروزه از اين هنر براي تزئين بناهاي شيك و سنتي، استفاده مي نمايند. روش حفاظت از آن جلوگيري از ضربه و سقوط از ارتفاع مي باشد.
مُعرّق شيشه ( شيشه خانه بندي) Glass diaphoretic (moaragh shisheh)
پايگاه اطلاع رسانی صنايع دستی و هنرهای سنتی ايران/ تدوين: فاطمه عرفانی/ گروه: آ بگينه / استان: اصفهان
|